Een berichtje uit Jasper deze keer. We zitten net in onze kamer in Tonquin Inn na te genieten van een MapleWalnut ijsje. Heel toepasselijk, maar daarover meer. Gisteren zijn we naar Maligne Lake gereden. Eerst even een fotostopje bij Medicine Lake. Dit meer loopt telkens leeg, terwijl er geen af- maar wel een aanvoer te zien is. De Indianen vonden dit verschijnsel tovenarij en noemden het Magic/Medicine Lake. Nu is het nog steeds niet helemaal bekend hoe het meer leegloopt, maar waarschijnlijk heeft de bodem gaten in kalksteen waardoor het langzaam via ondergrondse systemen leegloopt. Een soort spons als het ware. Daarna verder naar Maligne Lake (Frans voor kwaadaardig). De naam is gegeven door een Franstalige missionaris die bijna verdronk in de bijbehorende rivier. De naam is alleen toepasselijk als je in het meer valt. Binnen twee minuten verdrink je omdat je spieren verstijven door het koude water. Zelden zo'n liefelijk meer gezien...

We hadden heel veel geluk, begin van de week was het meer nog bevroren en juist de dag dat wij er waren was men begonnen met de boottochtjes over het meer. Na een prachtige 'rit' meerden we aan bij Spirit Island. Dit kleine schiereilandje met wat dennenbomen is fotogeniek in het kwadraat! Als een Bob Ross schilderij stond alles op zijn plek. Maar zo mooi als op de ansichts krijg je het zelf natuurlijk nooit. Onze poging is bij de foto's te zien. Wat is het hier mooi zeg. Op de terugrit zagen we bij Medicine Lake weer auto's langs de kant staan en dat betekend: WILDLIFE. En ja hoor, wéér een Zwarte Beer zat daar op zijn gemak paardenbloemen te eten. En hoewel hij dichtbij zat kon iedereen van een veilige afstand meekijken. Gaat er toch weer een sukkel steeds dichterbij staan hoor. Gelukkig stond er die dag geen toerist op het menu. Ook nog een paar Wapiti-herten, steenbokken en Bighornsheep gespot. Het is hier bij de wilde beesten af!!!

Vandaag nog op beverjacht geweest, maar veel meer dan de burcht hebben we niet gezien helaas. We vertrokken naar de Columbia Icefield via de Icefields Parkway richting Banff. Een werkelijk schitterende tocht. Hij staat bekend als één van mooiste routes ter wereld en dat geloven we direct. Overal doemen indrukwekkende bergtoppen op en met sneeuw bovenop ziet het er helemaal super uit.Eigenlijk hadden we deze rit in de route opgenomen om direct door te rijden naar Banff, maar omdat we de kamer een dag extra geboekt hebben moesten we na afloop weer terug. En dat vonden we helemaal niet erg hoor! Morgen doen we dus een stuk voor de tweede keer en we verheugen ons er nu al op. Bij Mount Columbia aangekomen boekten we een excursie naar de Athabasca Gletsjer. Met een soort bus op monsterwielen gingen we onder een hoek van 32 procent (huul steil dus) de gletsjer op. En toen begon het te sneeuwen! We zaten op een gletsjer met 300 meter ijs onder ons en er kwam weer een laagje bij. Maar net toen het humeur ging dalen (je zag bijna niks) klaarde de lucht als bij toverslag op toen we op het eindpunt kwamen. Stralend blauwe lucht en prachtige vergezichten, Joepie! Mensen vingen het smeltwater op en genoten van het zuiverste water wat ze ooit dronken, dachten ze... Op de terugrit vertelde de gids met leedvermaak dat het water vol zit met vulkanisch stof wat heel erg laxerend is en dat het toilettengedeelte in het infocentrum ooit het grootste van Noord Amerika was. Shiiiiiiiiiit!!! Is het toeval dat ze dit op de terugweg vertellen? Wij denken van niet. Na deze spectaculaire tocht zijn we naar de Miette Hotsprings gereden, een uurtje van Jasper af. Heerlijk genoten van het warme water wat uit de warmwaterbronnen komt. Omdat er veel zwavel inzit kun je beter je zilveren sieraden afdoen en omdat het water licht radioactief is verwachten we vannacht licht te geven. Handig als we 's nachts naar de WC moeten! (wij hebben geen gletsjerwater op)De dag begon met Ice en eindigde met ijs.

Verder is er in Jasper weinig te doen 's avonds. De winkels sluiten en alle barretjes en koffietentjes ook. Na het eten een bak koffie scoren is haast niet te doen zeg. Waar zit die Starbucks als je hem nodig hebt! In een restaurantje hebben we wat besteld wat nog het meeste te omschrijven was als 'koffie-fantasie'. Stel je voor: je spoelt de kan uit en wat er achterblijft warm je weer op. We hoeven niet bang te zijn dat we dat door de cafeïne niet kunnen slapen...