Was het gister een regenachtige dag, dan was het vandaag een pokkeweerdag!

Balen hoor, maar voor deze tijd van het jaar hier heel normaal. Vandaag eerst weer met de Chinezen-bus richting Downtown gegaan en in China Town uitgestapt. Nadat we het Dr. Sun Yat Sen park hebben bekeken zijn we op jacht gegaan naar de jasmijnthee. Vonden we, maar koste per pak zo'n €60,00! Na wat verder zoeken hebben we wat voordeligers gevonden, 'Maar,' zei de verkoopster: 'deze kwaliteit is medium, dus die kun je maar 3 á 4 keer hergebruiken.' Na haar uitleg begrepen we dat we de thee die we thuis gebruikten en na één keer gebruik weggooiden niet de bedoeling was... Vandaaar dat dat potje thuis zo snel leeg ging! Nahjah, aldoende leert men.

Daarna gingen we met de open bus (het afgesloten deel was natuurlijk weer vol) door de regen richting Gastown. Vernoemd naar Gassy Jack, niet vanwege zijn voorliefde voor bruine bonen, maar omdat hij van opgeblazen verhalen vertellen hield. In de boekjes leuke terrasjes enzo maar nu een natte toestand. In The Old Spagetti Factory hebben we wat gegeten enzijn we wat opgedroogd. Een leuk restaurant met Italiaanse keuken. De inrichting is ouderwets met Tiffany-lampen en koper (lijkt een beetje op de caroussel in de Efteling) en midden in de zaak staat een tramwagon uit 1904 waar nu ook in gegeten kan worden. Daarna even de eerste stoomklok ter wereld bekeken. Boze togen beweren dat hij tegenwoordig gewoon op electriciteit loopt, maar elk kwartier fluit hij het Westminster-thema met stoom. Omdat het weer maar niet beter werd besloten we maar in de bus (gelukkig zaten we nu wel droog) de tour te volgen en hebben een tijd door de stad gekard, en wat geshopt. Als avondmaal hebben we heerlijk sushi gegeten in één van de ZEER vele sushi-tentjes in Yaletown. Een trendy wijk met loungebars, gallery´s en restaurantjes in oude pakkhuizen.

Na twee dagen kunnen we concluderen dat de Vancouveriten zeer beleefd en vriendelijk zijn. We zijn zo'n vier keer aangsproken of we verdwaald waren en hulp nodig hadden en mensen beginnen spontaan een praatje met je als ze horen dat je buitenlander bent. Hoewel.... gister zagen we vanuit de auto een dame langs de kant van de weg staan die er nogal hoerig bij stond. Aan haar brede grijns en knipoog besefte we dat ze inderdaad haar werkkleding aanhad en dat ze niet op de bus stond te wachten...OOOOoopppss! Gas geven!!!!